Grandmaster Hwang Kee (1914-2002) Moo Duk Kwan Soo Bahk Do (Tang Soo Do)

Grandmaster Hwang Kee

Grandmaster Hwang Kee (1914-2002) 

Moo Duk Kwan Soo Bahk Do (Tang Soo Do)

O Grandmaster Hwang Kee και το Soo Bahk Do (Tang Soo Do)

Ο Hwang Kee (Kwan Jang Nim Hwang Kee) γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1914 κατά την διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, στο Jang Dan, στην επαρχία Kyong Ki της Κορέας.   Ο πατέρας του ήταν ένας μελετητής που είχε επιτύχει υψηλό επίπεδο ακαδημαϊκής αναγνώρισης από τον τελευταίο βασιλιά της δυναστείας Yi, Ko Jong.  Ο Hwang Kee ήταν ένας από τους λίγους νέους που είχε την ευκαιρία να τελειώσει το γυμνάσιο ενώ ταυτόχρονα έκανε αυτοδίδακτη εξάσκηση στο Taekeyon.  Το 1935 μόλις τελείωσε το γυμνάσιο πήγε στην Μαντζουρία για να εργαστεί στην εταιρία σιδηροδρόμων.  Το 1936 γνώρισε τον Yang Kuk Jin έναν Κινέζο δάσκαλο πολεμικών τεχνών ο οποίος δίδασκε στο σπίτι του μία μικρή ομάδα μαθητών, μετά από επίμονες προσπάθειες κατάφερε να γίνει μαθητής του και να εκπαιδευτεί στο Kung Fu και στο Tai Chi Chuan.  Ο Hwang Kee ήταν ένας αφοσιωμένος και επιμελής μαθητής κερδίζοντας σύντομα τον θαυμασμό του δασκάλου του.  To 1937 έπρεπε να επιστρέψει στην Κορέα.  Λόγο της Ιαπωνικής κατοχής (1909-1945) και της απαγόρευσης των Κορεάτικων πολεμικών τεχνών ήταν δύσκολο εμβαθύνει τις γνώσεις του αλλά και να διδάξει και οι μόνες πολεμικές τέχνες που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή στην Κορέα ήταν το Judo και το Kendo από τα ιαπωνικά dojo.  Πέρασε μία περίοδο με πολλές ώρες διαλογισμού και αυτοσυντήρησης ώσπου άρχισε να εργάζεται με χαμηλό μισθό στο Τμήμα Έρευνας του Σιδηροδρομικού Γραφείου Cho Sun το 1939.  Οι συνθήκες εργασίας ήταν χαλαρές και περνούσε αρκετές ώρες στην βιβλιοθήκη διαβάζοντας βιβλία σχετικά με την αστρονομία, τη φιλοσοφία και το Okinawa Karate.  Τα βιβλία του Okinawa Karate τον βοήθησαν να μελετήσει την τέχνη με μία δική του εκδοχή διαφοροποιημένη από το αρχικό Okinawa Karate τόσο στην εκτέλεση των φορμών όσο και στην ερμηνεία τους.  Το 1941 επέστρεψε στη Μαντζουρία για σύντομο χρονικό διάστημα για να επισκεφθεί τον Δάσκαλο του Yang Kuk Jin και να εξασκηθεί μαζί του.  Αυτή ήταν η τελευταία φορά που κατάφερε να δει τον δάσκαλο του λόγο ότι έχασε την επικοινωνία μαζί του επειδή η Κίνα έγινε Κομμουνιστική χώρα το 1946.  Μετά την απελευθέρωση της Κορέας από την Ιαπωνική κατοχή (15 Αυγούστου 1945) ο  Hwang Kee αποφάσισε να αφιερωθεί αποκλειστικά στις πολεμικές τέχνες.  Είχε γίνει ένας  εξαιρετικά ικανός πολεμικός καλλιτέχνης.  Στις 9 Νοεμβρίου 1945  ίδρυσε το δικό του σχολείο πολεμικών τεχνών Hwa Soo Do Moo Duk Kwan συνδυάζοντας τις Κορεάτικες πολεμικές τέχνες με τις Κινέζικες και το Okinawa Karate, αλλά και τις ηθικές αρχές και φιλοσοφίες που είχε αναπτύξει.

Hwa Soo Do σημαίνει ο Τρόπος του Ανθισμένου Χεριού.  Hwa = άνθος Soo = χέρι Do = τρόπος, δρόμος.

Moo Duk Kwan σημαίνει Σχολή Πολεμικής Αρετής.  Moo = πολεμική τέχνη  Duk = αρετή Kwan = σχολή, αρχηγείο.

Ο Hwang Kee δήλωσε ότι η τέχνη του είναι 60% Κορεάτικα (Soo Bahk Do), 30% Βόρειο Κινέζικο Κung Fu και 10% Νότιο Kung Fu, ενσωμάτωσε επίσης μερικές από τις τεχνικές ποδιών του Tae Kyun στο σύγχρονο Tang Soo Do. 

Η προσπάθεια του όμως ήταν ανεπιτυχής και άλλαξε το όνομα από Hwa Soo Do σε Tang Soo Do που που σημαίνει ο τρόπος του χεριού των Tang (Δυναστεία Tang) που παραπέμπει σε Κινέζικη τέχνη ήταν ήδη αναγνωρίσιμο όνομα από το Chung Do Kwan του  Lee Won Kuk. 

Με την έναρξη του κορεατικού πολέμου το 1950 η ανάπτυξη της τέχνης ανακόπηκε και πάλι μέχρι το τέλος του πολέμου το 1953, όταν ο Hwang Kee επέστρεψε στη Σεούλ για να συνεχίσει το έργο του.  Το 1955 άνοιξε ένα σχολείο το οποίο έγινε γνωστό ως Joong Ang Do Jang. 

Η δημοτικότητα του Moo Duk Kwan σύντομα αυξήθηκε και άνοιξαν περισσότερα σχολεία.  Το Moo Duk Kwan Tang Soo Do διδάχθηκε στα σχολεία, στην αστυνομία, στο πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία.  Το 1957, ο Tang Soo Do Moo Duk Kwan παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε Αμερικανούς στρατιώτες, μέχρι το 1960 είχε εξαπλωθεί σε πέντε άλλες αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, οι οποίες οδήγησαν στην εισαγωγή του Tang Soo Do στις ΗΠΑ.

Το 1957 κατά τη διάρκεια έρευνας στο Κορεατικό Εθνικό Πανεπιστήμιο στη Σεούλ, ανακάλυψε ένα κορεατικό χειρόγραφο 300 ετών που ονομάζεται "Moo Yei Do Bo Tong Ji", το οποίο τεκμηριώνει τις κορεατικές πολεμικές τεχνικές γνωστές ως Soo Bahk (Subak), ύστερα από την ανάγνωση 400 σελίδων ενσωμάτωσε αυτές τις διδασκαλίες στην πειθαρχία της τέχνης του, και το 1960 άλλαξε το όνομα από Tang Soo Do σε Soo Bahk Do που σημαίνει ο τρόπος του χτυπήματος του χεριού και παραπέμπει σε Κορεάτικη τέχνη.

Ο Hwang Kee δήλωσε ότι η τέχνη του είναι 60% Κορεάτικη (Soo Bahk Do), 30% Βόρειο Κινέζικο Kung Fu και 10% Νότιo Kung Fu. Hwang Kee ενσωμάτωσε επίσης μερικές από τις τεχνικές ποδιών του Taekkyuon. 

Από το 1952 η κυβέρνηση της Κορέας έκανε προσπάθειες να ενοποιήσει τα 9 μεγάλα Kwans (Chung Do Kwan, Song Moo Kwan, Moo Duk Kwan, Ji Do Kwan,  Chang Moo Kwan, Han Moo Kwan, Oh Do Kwan, Kang Duk Won, Jung Do Kwan) και το 1955 συμφωνήθηκε η ονομασία Tae Kwon Do.  O Hwang Kee στην αρχή ήταν θετικός αλλά τελικά αρνήθηκε να εντάξει το Moo Duk Kwan κάτω από την γενική ομπρέλα του Tae Kwon Dο, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την σταδιακή αποδυνάμωση του Moo Duk Kwan καθώς το κίνημα του Tae Kwon Do  απορρόφησε πολλά μέλη του Moo Duk Kwan. Το Moo Duk Kwan αντιμετώπιζε διάφορες προκλήσεις και αμφισβητήσεις τόσο μέσα στην Κορέα όσο και εκτός κατά τη διάδοση της.  Παρόλα αυτά μέχρι το τέλος του 1960 σχεδόν το 75% όλων των πολεμικών καλλιτεχνών στην Κορέα ασκούσε την τέχνη και τελικά  εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο γνωστή ως και Korean Karate, με περίπου 300.000 μέλη του Moo Duk Kwan.

Ο Grandmaster Hwang Kee απεβίωσε στις 14 Ιουλίου 2002 σε ηλικία 87 ετών αφήνοντας μία τεράστια κληρονομιά πολεμικών τεχνών.

Αναγνωρίστηκε ευρέως ως ένας ταλαντούχος πολεμικός καλλιτέχνης, λόγω κυρίως της περιπετειώδους φύσης και της ακαδημαϊκής προσέγγισής του στην ανάπτυξη και την τελειοποίηση της τέχνης του. Αφιέρωσε τη ζωή του στις πολεμικές τέχνες και με τα επιτεύγματα του βοήθησε να διαδοθούν οι πολεμικές τέχνες σε όλο τον κόσμο. Έγραψε πολλά βιβλία, ταξίδεψε σε πολλές χώρες και έκανε ότι μπορούσε για να ενοποιήσει και να τελειοποιήσει τις πολεμικές τέχνες στην Κορέα και τον κόσμο.