SHAOLIN KUNG-FU

TaMo

SHAOLIN TEMPLE

SHAOLIN MONK

Shaolin Kung-Fu

Στην Κίνα για να αποδοθεί η πολεμική τέχνη χρησιμοποιείται συνήθως η λέξη wu shu που σημαίνει εθνικές ή πολεμικές τέχνες. Ο όρος kung fu σημαίνει χρόνος και ενέργεια και έγινε ευρύτερα γνωστός στην δύση, αφορά κάθε τέχνη, άσκηση, μόρφωση, επιστήμη που χρειάζεται χρόνο και πειθαρχία για να επιτευχθεί. Το kung fu είναι πρόγονος όλων σχεδόν των ανατολικών πολεμικών τεχνών. Το 674 π.Χ ο αυτοκράτορας Χουάνγκ Ντι (κίτρινος αυτοκράτορας) χρησιμοποίησε με επιτυχία σε μία μάχη μία μορφή στρατηγικής τακτικής και πολεμικής τέχνης. Στα επόμενα χρόνια με την συμβολή του αυτοκράτορα Χαν Βου Τι (157-87 π.Χ) το kung fu άρχισε να ανθεί. Το 190-265 μ.Χ ο γιατρός Χουάν Ντο επινόησε για θεραπευτικούς λόγους κινήσεις επηρεασμένες από τις κινήσεις 5 ζώων, του τίγρη, της αρκούδας, του πελαργού, του ελαφιού και του πελαργού. Το 520 μ.Χ περίπου Ο Ινδός μοναχός Τα Μο 28ος πατριάρχης του Βουδισμού που επρόκειτο να γίνει 1ος πατριάρχης του Κινέζικου Βουδισμού ταξίδεψε από τη Νότια Ινδία στη Βόρεια Κίνα στην επαρχία Χονάν. Αποσύρθηκε στο μοναστήρι Shaolin και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα των εννέα πρώτων χρόνων διαλογιζόμενος μπροστά από έναν τοίχο, στο τέλος μπορούσε να διακρίνει τις κινήσεις των εντόμων πίσω του. Πρόσεξε ότι οι μοναχοί ήταν πολύ αδύναμοι και δεν μπορούσαν να αντέξουν κατά την διάρκεια του στοχασμού και τις κακουχίες που ήταν αναγκαίες για την επιβίωση του μοναστηριού. Έτσι δίδαξε στους μοναχούς 3 ομάδες ασκήσεων: α) Τα 18 χέρια των Λο Χαν β) τεχνικές που δυναμώνουν τα νεύρα και γ) τεχνικές που δυναμώνουν τα κόκαλα. Έτσι τελειοποιήθηκε η υγεία των μοναχών. Οι κινήσεις αυτές επηρέασαν τα κινέζικα συστήματα πολεμικών τεχνών ώστε ο Τα Μο αναφέρεται ως ο πατέρας του shaolin kung-fu. To 600 μ.Χ περίπου την περίοδο της δυναστείας Τανγκ οι μοναχοί shaolin χρησιμοποίησαν πολεμικές τέχνες κατά των βαρβάρων που έκαναν επιδρομές στο λαό. Στα τέλη της δυναστείας Τανγκ ο νεαρός γνώστης πολεμικών τεχνών και γνώστης του σπαθιού Γκο Γκουέν μπήκε στο μοναστήρι Shaolin και εκπαιδεύτηκε στην τέχνη του shaolin kung-fu, διαπίστωσε ότι το σύστημα ήταν πολύ εξωτερικό και μπορούσε να φτάσει πολύ ανώτερο επίπεδο, έτσι αναθεώρησε όλη την τέχνη και συνέπτυξε σε 72 κινήσεις. Μεταμορφώθηκε και ταξίδεψε σε όλη την Κίνα με σκοπό να εμπλουτίσει την τέχνη. Συνάντησε δύο μεγάλους δασκάλους τον Μπακ Γου Φουνγκ και τον γέρο Λι Σάο, ικανοί μαχητές και οι δύο στην τέχνη της Ανοιχτής Παλάμης. Οι τρεις μαχητές επέστρεψαν στο μοναστήρι shaolin αυξάνοντας τις 72 αρχικές κινήσεις σε 170 και τις κατέταξαν σε 5 στυλ βασιζόμενα σε μιμήσεις 5 ζώων: Της τίγρης, του γερανού, της λεοπάρδαλης, του φιδιού και του δράκου. Τα 5 στυλ αργότερα βελτιώθηκαν και συμπτύχθηκαν σε ένα πιο αποτελεσματικό στυλ το Νγκ Γιν Κουέν γνωστό ως οι 5 σχηματισμοί γροθιάς του shaolin kung-fu. Η τεχνική της τίγρης διδάσκει δύναμη, επιθετική τεχνική και αναπτύσσει τα οστά. Η τεχνική του γερανού διδάσκει ισορροπία, ταχύτητα, ακρίβεια, και πνευματική αρμονία. Η τεχνική της λεοπάρδαλης διδάσκει ταχύτητα και ευκινησία. Η τεχνική του φιδιού διδάσκει οικονομία στην κίνηση, άμεση επίθεση και αναπτύσσει εσωτερική δύναμη. Η τεχνική του δράκου περιέχει κυρίως εσωτερικές και πνευματικές ασκήσεις. Στην Κίνα αναπτύχθηκε μία μεγάλη ποικιλία από συστήματα που τα περισσότερα από αυτά βασίζονται σε κινήσεις ζώων και έχουν υποστεί πολλές αλλαγές. Τα κινέζικα συστήματα διαχωρίζονται εκτός από βόρεια και νότια συστήματα που δηλώνουν την περιοχή που έχουν αναπτυχθεί κυρίως, σε σκληρά η εξωτερικά στυλ και σε μαλακά η εσωτερικά. Αυτός ο διαχωρισμός πολλές φορές σε κάποια συστήματα είναι ανακριβής γιατί αρκετά από τα υποτιθέμενα εξωτερικά στυλ περιέχουν στοιχεία εσωτερικού kung-fu. Τα εξωτερικά ή σκληρά στυλ χαρακτηρίζονται από μεγάλες μακριές κινήσεις, άλματα και απαιτούν σωματική δύναμη και ευλυγισία. Μερικά δημοφιλή εξωτερικά συστήματα είναι τα νότια: hung gar, fu jow pai, choy lee fut, wing chun και τα βόρεια: ying jow pai και chung chuan. Tα εσωτερικά ή μαλακά συστήματα χαρακτηρίζονται από αργές και κυκλικές κινήσεις και ασχολούνται με τη διατήρηση της υγείας. Τα πιο δημοφιλή εσωτερικά στυλ είναι: tai chi chuan, hsing yi, pa kua. Τόσο στα εξωτερικά συστήματα όσο και στα εσωτερικά σημαντικό ρόλο παίζει η αυτοσυγκέντρωση και ο έλεγχος της αναπνοής. Ο μαθητής για να γίνει δεκτός σε μία σχολή έπρεπε να περάσει κάποιες δοκιμασίες στις οποίες ελεγχόταν ο χαρακτήρας, η υπομονή, η τιμιότητα και η νοημοσύνη του. Μετά από πολλές δοκιμασίες χωρίς το παραμικρό σφάλμα γινόταν δεκτός στη σχολή που ήταν η νέα του οικογένεια. Η εκπαίδευση του ήταν αργή και επίμονη.