ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ και ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ και ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Σε διαφημιστικά έντυπα, φυλλάδια σχολών πολεμικών τεχνών βλέπουμε συνήθως μετά τις τέχνες που παρέχονται στη σχολή, το σύλλογο, το γυμναστήριο και Αυτοάμυνα η αυτοάμυνα για γυναίκες π.χ “τμήματα: KARATE WADO RYU, KICK BOXING, ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ. Σχεδόν σε κάθε σχολή πολεμικών τεχνών διαφημίζεται ότι διδάσκεται και αυτοάμυνα, Τα ερωτήματα είναι αρκετά: Ο εκπαιδευτής, δάσκαλος, καθηγητής, sensei, sifu, master της κάθε σχολής από που έμαθε αυτοάμυνα ; από ποια τέχνη πηγάζει η αυτοάμυνα που διδάσκει; τι είδους αυτοάμυνα διδάσκει; τι εμπειρία έχει στην αυτοάμυνα; ξέρει τι είναι αυτοάμυνα;

Στην πραγματικότητα οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική αυτοάμυνα και την μάχη στο δρόμο και αυτό γιατί έχουν μετατραπεί σε αθλήματα με αποτέλεσμα να εκπαιδεύουν αθλητές και όχι πολεμιστές, διδάσκουν αποτελεσματικές τεχνικές για αγώνες που παράλληλα είναι αναποτελεσματικές για τον δρόμο, οι τεχνικές που απαγορεύονται και τα σημεία στο σώμα του αντιπάλου που απαγορεύεται να χτυπήσει ο αθλητής είναι ότι ακριβώς επιβάλετε να χρησιμοποιήσει κάποιος έξω στο δρόμο για να προστατέψει τη ζωή του. Φυσικά στα περισσότερα συστήματα εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι διατηρείται και το παραδοσιακό κομμάτι που αναγκαστικά υπάρχει ώστε να λειτουργεί το σύστημα των βαθμίδων: ζώνες, νταν κλπ. Ακόμα και τέχνες που δεν έχουν μετατραπεί σε αθλήματα ή δεν δίνουν και πολύ σημασία σε αγώνες (πράγμα σπάνιο) οι τεχνικές αυτοάμυνας που διδάσκουν είναι φτιαγμένες σε ανατολικές χώρες μιας άλλης εποχής και κουλτούρας ενάντια σε ανθρώπους της ίδιας κουλτούρας και σωματότυπου με εξοπλισμό και όπλα εκείνης της εποχής (πανοπλίες, σπαθιά κλπ) και δεν μπορούν να λειτουργήσουν στην εποχή μας ενάντια σε ανθρώπους με διαφορετικό σωματότυπο και όπλα της σημερινής εποχής. Επίσης όλες αυτές οι τέχνες διδάσκουν άμυνες από επιθέσεις της ίδιας τέχνης πχ. στο καράτε ο αμυνόμενος εκτελεί ένα μπλοκ της τέχνης του ενάντια σε μία ευθεία γροθιά του καράτε με επαναφορά. Στο δρόμο δεν υπάρχει καμία περίπτωση αυτός που θα επιτεθεί να χρησιμοποιήσει ευθεία γροθιά με επαναφορά όπως ο συναθλητής στο καράτε. Ένα σημαντικό μειονέκτημα των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών ως προς την αυτοάμυνα είναι ότι για να μαθευτούν χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή και βάλε. Τα μαχητικά αθλήματα όπως το kick boxing το muay thai και η πυγμαχία είναι πολύ πιο αποτελεσματικά σε μία συμπλοκή στο δρόμο λόγω της κινησιολογίας τους, της φυσικής κατάστασης, αντοχής στα χτυπήματα και τον πόνο και ψυχολογίας λόγω πλήρης επαφής. Αλλά και εκεί υπάρχουν περιορισμοί που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το αποτέλεσμα σε μία ένοπλη επίθεση (μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο, ρόπαλο, σιδερογροθιά κλπ).

Η ενασχόληση με τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα προσφέρει αθλητισμό, εγκύμναση σώματος και πνεύματος, πολύ καλή φυσική κατάσταση, υγεία, πειθαρχεία και μπορεί να αποτελέσει μία καλή διέξοδο από τον καθημερινό αγχωτικό τρόπο ζωής της εποχής μας, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να προετοιμάσει κάποιον στο να μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά σε μία βίαιη επίθεση από έναν κακοποιό.

Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες (στην σημερινή τους μορφή) προετοιμάζουν αθλητές και όχι πολεμιστές. Μαθαίνουν στους μαθητές την ευγενή άμμιλα και πως να παίρνουν πόντους χτυπώντας τον αντίπαλο χωρίς ή με μικρή επαφή, να αμύνονται σε προκαθορισμένες επιθέσεις και αποκτούν νοοτροπία αθλητή. Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι οι ασκούμενοι αποκτούν την ψευδαίσθηση ότι είναι ικανοί μαχητές και μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικές, σκληρές, βίαιες καταστάσεις. Δεν είναι λίγοι οι κάτοχοι μαύρης ζώνης που πίστεψαν ότι μπορούν να τα βάλουν με τον οποιοδήποτε, έμπλεξαν με λάθος ανθρώπους που πολλοί από αυτούς δεν είχαν την παραμικρή σχέση με πολεμικές τέχνες και έφαγαν το ξύλο της χρονιάς τους όπως και αυτοί που χαρακώθηκαν πριν καλά καλά το καταλάβουν από έναν ''μάγκα'' που είχε μαζί του ένα μαχαίρι ή ένα ξυράφι. Ακόμα δεν είναι λίγοι αυτοί που νόμιζαν ότι είναι έμπειροι στις πολεμικές τέχνες σε μία λεκτική αντιπαράθεση άρχισαν να τρέμουν τα πόδια τους. Πολλοί δάσκαλοι παραδοσιακών πολεμικών τεχνών ισχυρίζονται ότι διδάσκουν μέσα από την τέχνη τους αυτοάμυνα, αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα. 

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες πρέπει να έχει σκοπό την επιβίωση σε μία πραγματική μάχη και την καλλιέργεια στρατιωτικής σκέψης και νοοτροπίας και όχι τον αθλητισμό, κύριος σκοπός πρέπει να είναι η επιβίωση σε μία πραγματική μάχη που εάν χρειαστεί ανάλογα με τις συνθήκες θα πρέπει να εξουδετερωθεί ο εχθρός, και όχι τα έπαθλα. Πρέπει να αναπτυχθούν ικανότητες, ένστικτα και ο τρόπος σκέψης ώστε ο ασκούμενος να μπορεί να αντιληφθεί έγκαιρα ένα κίνδυνο ώστε να έχει την επιλογή να τον αποφύγει και μόνο αν χρειαστεί να αντιδράσει άμεσα και αποτελεσματικά. Οι τεχνικές πρέπει να είναι: απλές, βάρβαρες, γρήγορε, ολοκληρωτικές, και αυτοματοποιημένες, αυτό γιατί σε μία πραγματική μάχη όπου μας καταβάλει το άγχος, το στρες και ο φόβος δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκεφτούμε, οι κινήσεις μας είναι χοντροκομμένες και το αποτέλεσμα θα κριθεί σε λίγα δευτερόλεπτα, πρέπει να προκαλέσουμε το αναγκαίο σοκ στον εχθρό και να τον καταστήσουμε ανίκανο ώστε να μην έχει την δυνατότητα να αντεπιτεθεί και η μάχη να τελειώσει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι σε μία πραγματική μάχη όπου θα κινδυνέψει η ζωή μας πρέπει να γίνουμε ζώα όπου μοναδικός σκοπός είναι η επιβίωση μας.

Σκοπός μας δεν είναι να γίνουμε ικανοί στη μάχη σώμα με σώμα για να τσακωνόμαστε, το ψάχνεται κάποιος για καβγά είναι κάτι το ανήθικο και αντίθετο με τον νόμο. Πάντα πρέπει να αποφεύγουμε τους καυγάδες ακόμα και αν μας προκαλούν ή μας προσβάλουν άσχημα. Πρέπει να είμαστε νομοταγείς πολίτες με ηθικές αξίες και αρχές να είμαστε ήρεμοι απέναντι στις καθημερινές προκλήσεις βρίσκοντας τρόπους να τις αποφεύγουμε έξυπνα.

Στην εποχή όμως οι προκλήσεις είναι πάρα πολλές μιας και ο καθένας προσπαθεί να σε πιάσει κορόϊδο, να στο παίξει πονηρός, να κοιτάξει προκλητικά την γυναίκα σαν λιγούρι με αισχρό τρόπο λες και δεν έχει ξαναδεί γυναίκα, να σε κλέψει στα ρέστα, να σου κορνάρει επίμονα πριν καλά καλά το φανάρι γίνει κόκκινο, να μην σε αφήσει να παρκάρεις έξω από το σπίτι του. Αυτοί και πολλοί άλλοι είναι καθημερινοί λόγοι που μπορεί να ξεκινήσει ένας σοβαρός καυγάς και ποτέ δεν πρέπει να τσακωνόμαστε για τέτοιους λόγους, τι γίνεται όμως επειδή έχουμε αξιοπρέπεια και ξέρουμε ότι έχουμε δίκιο ζητήσουμε το λόγο ήρεμα και ο τύπος το λάβει ως αδυναμία και έρθει να μας χτυπήσει; Σίγουρα εάν έχουμε αντιληφθεί κάτι τέτοιο καλό είναι να αποφύγουμε να μπλέξουμε σε ένα καυγά, αλλά εάν δεν μπορέσουμε τότε τι γίνεται; Μια απλή καθημερινή παρεξήγηση μπορεί άθελα μας να μας φέρει σε θέση που θα πρέπει να αμυνθούμε.

Οι καυγάδες πάντα φέρνουν καυγάδες και πολλές φορές δυσάρεστα και απρόβλεπτα αποτελέσματα με δύο απλά παράδειγματα θα εξηγήσω τι εννοώ. 1ο παράδειγμα Είσαι στο φανάρι μέσα στο αυτοκίνητο σου με κόκκινο και μόλις το φανάρι γίνει πράσινο και πριν προλάβεις να βάλεις πρώτη ο οδηγός του πίσω αυτοκινήτου κορνάρει επίμονα φωνάζοντας άντε ξεκίνα “ρε μαλάκα”, εσύ είσαι είδη τσαντισμένος από πριν βγαίνεις έξω να ζητήσεις το λόγο, βγαίνει και αυτός βρίζοντας και σου κολλάει το πρόσωπο του στο δικό σου, εσύ βλέπεις ότι είναι του χεριού σου και δεν τον χτυπάς αλλά τον σπρώχνεις, και αυτός πέφτει κάτω και χτυπάει το κεφάλι του στη γωνία του πεζοδρομίου και μένει στον τόπο. Απίθανο το σενάριο; Καθόλου. Πας φυλακή; Ναι. Αξίζει; Όχι. 2ο παράδειγμα: Οδηγάς το αυτοκίνητο σου κουρασμένος και ψάχνεις απεγνωσμένα για πάρκινγκ δεν βρίσκεις τίποτα μετά από λίγα λεπτά βλέπεις χώρο για να παρκάρεις αλλά σε εμποδίζει μία καρέκλα, σταματάς κατεβαίνεις την βγάζεις και παρκάρεις. Τότε ανοίγει από το διπλανό σπίτι η πόρτα βγαίνει ένας ηλικιωμένος με τις πιτζάμες είναι και λίγο πιωμένος και σου λέει: Πάρε το αυτοκίνητο σου γιατί θα στο σπάσω, εδώ παρκάρω εγώ, εσύ που ξέρεις ότι έχεις δίκιο του λες ότι δεν το παίρνεις και αρχίζεις μαζί του μία λογομαχία, μπαίνει μέσα, ξαναβγαίνει αμέσως με μία καραμπίνα στο χέρι και στην μπουμπουνάει. Απίθανο σενάριο; Καθόλου. Σε κλαίει η μάνα σου; Ναι. Αξίζει; Όχι. Και τα δύο παραδείγματα έχουν σχέση με οδήγηση μιας και οι παρεξηγήσεις που σχετίζονται με την οδήγηση και το παρκάρισμα είναι αρκετά συχνές και καθημερινές στην Ελλάδα. Και στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε ότι μπορείς να βγεις χαμένος. Έξω στο δρόμο κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι που δεν θα διστάσουν να σου κάνουν κακό, ικανοί σε καυγάδες, κακοποιοί και αποβράσματα της κοινωνίας οπλισμένοι με μαχαίρια και πιστόλια χωρίς αναστολές πολύ πιο επικίνδυνοι από αυτούς που περιέγραψα στα δύο παραδείγματα γι αυτό πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι η καλύτερη μέθοδος αυτοάμυνας-αυτοπροστασίας είναι η πρόληψη και πρέπει να καταφεύγουμε στη μάχη μόνο όταν δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, τότε θα πρέπει να μετατραπούμε σε ζώα, να είμαστε σκληροί, δυνατοί γρήγοροι για να προστατέψουμε τη ζωή και την σωματική μας ακεραιότητα πάντα στα πλαίσια του ΝΟΜΟΥ.

Και για να μην παρεξηγηθώ δεν πιστεύω ότι καμία τέχνη είναι άχρηστη απλά στις περισσότερες πολεμικές τέχνες για να τις εφαρμόσει  κάποιος σε μία συμπλοκή στο δρόμο θα πρέπει να κάνει την ανάλογη εκπαίδευση και να προσαρμόζει τις τεχνικές της πολεμικής του τέχνης του σε ρεαλιστικές επιθέσεις, και να εργαστεί για να αναπτύξει μια ψυχολογία και ένστικτα ώστε να μπορεί να αντιδράσει χωρίς να παγώνει σε μία ενδεχόμενη επίθεση εναντίον του.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Μία απρόβλεπτη κατάσταση στο δρόμο μπορεί να εξελιχθεί σε μία εκτεταμένη συμπλοκή ώστε στην καλύτερη περίπτωση να εξελιχθεί σε αυτό που λέμε "ξύλο του δρόμου" και το πραγματικό ξύλο του δρόμου μαθαίνεται στο δρόμο.