Συστήματα Μάχης (πολεμικές τέχνες, μαχητικά σπορ) και Συμπλοκή στο Δρόμο – Μέρος 5ο

Συστήματα Μάχης 

(πολεμικές τέχνες, μαχητικά σπορ)

και Συμπλοκή στο Δρόμο – Μέρος 5ο

Παραδοσιακές Πολεμικές Τέχνες, Σύγχρονες Πολεμικές Τέχνες, Μαχητικά σπορ, Αυτοάμυνα Αυτοπροστασία, Συμπλοκή και επιβίωση στο δρόμο.

Συνέχεια από το 4ο μέρος

Στην προηγούμενη ανάρτηση είδαμε ότι από την ότι οι περισσότερες σχολές και σύλλογοι πολεμικών τεχνών δίνουν έμφαση στην αθλητική διάσταση της τέχνης που εξασκούν και κάποιους από τους λόγους που το κάνουν.  Από την άλλη μεριά είδαμε ότι οι σύλλογοι που εξασκούν καθαρό μαχητικό σπορ αυξάνονται συνεχώς. 

Τώρα θα δούμε τι σχέση έχουν οι σχολές και σύλλογοι πολεμικών τεχνών και μαχητικών σπορ.

Οι περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών επενδύουν και στην αυτοάμυνα, διαθέτουν τμήματα αυτοάμυνας και ειδικά τα τελευταία χρόνια που το bullying αυξάνεται στα ελληνικά σχολεία και όχι μόνο, έχουν και τμήματα αυτοάμυνας για παιδιά.

Εδώ γεννιούνται τα εξής ερωτήματα:

Τα ερωτήματα είναι αρκετά: Ο εκπαιδευτής, δάσκαλος, καθηγητής, sensei, sifu, master της κάθε σχολής από που έμαθε αυτοάμυνα; από ποια τέχνη πηγάζει η αυτοάμυνα που διδάσκει; τι είδους αυτοάμυνα διδάσκει; τι εμπειρία έχει στην αυτοάμυνα; ξέρει τι είναι αυτοάμυνα; πόσες φορές έχουν εμπλακεί σε μία πραγματική κατάσταση στο δρόμο;

Από την άλλη μεριά οι σύλλογοι των μαχητικών αθλημάτων τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με την αυτοάμυνα αν και οι εκπαιδευτές αυτών των συλλόγων νιώθουν έτοιμοι και καλύτερα προετοιμασμένη για να αντεπεξέλθουν σε μία πραγματική συμπλοκή.

Ποια είναι τώρα η πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.

Στην πραγματικότητα οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική αυτοάμυνα και την πραγματική μάχη στο δρόμο και αυτό γιατί έχουν μετατραπεί σε αθλήματα με αποτέλεσμα να εκπαιδεύουν αθλητές και όχι πολεμιστές, διδάσκουν αποτελεσματικές τεχνικές για αγώνες που παράλληλα είναι αναποτελεσματικές για τον δρόμο, οι τεχνικές που απαγορεύονται και τα σημεία στο σώμα του αντιπάλου που απαγορεύεται να χτυπήσει ο αθλητής είναι ότι ακριβώς επιβάλετε να χρησιμοποιήσει κάποιος έξω στο δρόμο για να προστατέψει τη ζωή του. Φυσικά στα περισσότερα συστήματα εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι διατηρείται και το παραδοσιακό κομμάτι που αναγκαστικά υπάρχει ώστε να λειτουργεί το σύστημα των βαθμίδων: ζώνες, νταν κλπ.

Ακόμα και τέχνες που δεν έχουν μετατραπεί σε αθλήματα ή δεν δίνουν και πολύ σημασία σε αγώνες (πράγμα σπάνιο) οι τεχνικές αυτοάμυνας που διδάσκουν είναι φτιαγμένες σε ανατολικές χώρες μιας άλλης εποχής και κουλτούρας ενάντια σε ανθρώπους της ίδιας κουλτούρας και σωματότυπου με εξοπλισμό και όπλα εκείνης της εποχής (πανοπλίες, σπαθιά κλπ) και δεν μπορούν να λειτουργήσουν στην εποχή μας ενάντια σε ανθρώπους με διαφορετικό σωματότυπο και όπλα της σημερινής εποχής.

Επίσης όλες αυτές οι τέχνες διδάσκουν άμυνες από επιθέσεις της ίδιας τέχνης πχ. στο καράτε ο αμυνόμενος εκτελεί ένα μπλοκ της τέχνης του ενάντια σε μία ευθεία γροθιά του καράτε με επαναφορά. Στο δρόμο δεν υπάρχει καμία περίπτωση αυτός που θα επιτεθεί να χρησιμοποιήσει ευθεία γροθιά με επαναφορά όπως ο συναθλητής στο karate.  Ένα σημαντικό μειονέκτημα των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών ως προς την αυτοάμυνα είναι ότι για να μαθευτούν χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή.

Τα μαχητικά αθλήματα όπως το kick boxing το muay thai το mma και η πυγμαχία είναι πολύ πιο αποτελεσματικά σε μία συμπλοκή στο δρόμο λόγω της κινησιολογίας τους, της φυσικής κατάστασης, αντοχής στα χτυπήματα και τον πόνο και ψυχολογίας λόγω πλήρης επαφής. Αλλά και εκεί υπάρχουν περιορισμοί που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το αποτέλεσμα σε μία ένοπλη επίθεση (μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο, ρόπαλο, σιδερογροθιά κλπ).

Για να μην παρεξηγηθώ δεν πιστεύω ότι καμία πολεμική τέχνη είναι άχρηστη απλά στις περισσότερες πολεμικές τέχνες για να τις εφαρμόσει  κάποιος σε μία συμπλοκή στο δρόμο θα πρέπει να κάνει την ανάλογη εκπαίδευση και να προσαρμόζει τις τεχνικές της πολεμικής του τέχνης του σε ρεαλιστικές επιθέσεις, και να εργαστεί για να αναπτύξει μια ψυχολογία και ένστικτα ώστε να μπορεί να αντιδράσει χωρίς να παγώνει σε μία ενδεχόμενη επίθεση εναντίον του.

Επίσης θέλω να τονίσω ότι υπάρχουν σοβαροί δάσκαλοι και εκπαιδευτές που έχουν πλήρη επίγνωση των πραγμάτων, γνωρίζουν καλά την τέχνη που διδάσκουν και έχουν αρκετές γνώσεις στην αυτοάμυνα και μπορούν μεταδώσουν τις γνώσεις τους πάνω στην αυτοάμυνα με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα.

Οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να διδάξουν την τέχνη τους αλλά και να επιβιώσουν βιοποριστικά.

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι είναι κακό το αθλητικό μέρος των ‘’Συστημάτων Μάχης’’ απλά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με την αυτοάμυνα και την πραγματική συμπλοκή.

Συνεχίζεται στο 6ο μέρος